نقطه و من اول السطر

طول عمره بيدور على كلمات تنهى حكايته او تقفل فصل من روايته بس كان دايما حاسس ان مش دى النهايه و ان مش ده اللى هو عايزه و مش ده اللى بيدور عليه.....طول عمره بيدور على الكلمات الصح اللى المفروض تتقال او الجمل المتناسقه اللى تتكتب مع بعض و تعمل سجع زى بيوت الشعر......طول عمره بيحرص انه يحط علامات الاستفهام بعد كل سؤال بيسأله و علامات التعجب بعد كل تساؤل بيطرح فى عقله او دهشه بتصيبه...بس الحاجه الوحيده اللى عمره ما حطها هى النقطه و يبداء يكتب من اول السطر.....

عمره ما فكر ان علشان بيداء لازم ينهى الاول.....عمر ما كان عنده الشجاعه انه يدور على النهايه و ياخد القرار انه يكتبها و يحط نقطه و يقلب الصفحه و يبداء من اول السطر..

دايما بيلاقى اعذار و يدور على الظروف اللى حطته فى الوضع ده و الغريب ان ساعات كتير مش بتبقى مقنعه و مع ذلك بيختار انه يغمض عنيه عن المنطق و الواقع و عن الصح و عن الحقيقى و يدور على الخيال و يختار انه يكمل يعيش فى اوهام.....

يمشى بين الناس و ماسك دفتره بقوه و بيقول لنفسه"انا ماشى و حكايتى معايا انا عارف انا رايح فين و جاى منين و انا بحقق حلمى و هوصل فى النهايه"....بس مكنش متوقع ان هيلاقى اودامه اللى يقلب موازين الحكايه و تخليه يدور على الكلمات اللى تنهى بنقطه.....نقطه واحده كانت كل اللى هو محتاجه علشان ينهى الماضى و يقفل القديم و يلخص اللى اتعلمه و يبداء من اول السطر....

لسه عقله فى دماغه بنفس الافكار اللى كونت كيانه مكمل طريقه اللى هو واثق ان ده حلمه....لسه جواه التحدى اللى اتخلق جواه من سنين و حب المغامره و الجراءه.....اخد دفتره و قعد جنب راجل عجوز و بيتفرج على الاطفال اللى بتلعب من بعيد و بداء يكمل حكايته اللى بيكتبها....و فى وسط ما هو بيكتب...سمع صوت ضعيف بيكلمه"انت كلامك قوى بس ليه متواصل ببعده ملوش نهايه كأنه ممتد لما لا نهايه...هو ليه كل ما تكتب عن حاجه تسيب نهايتها مفتوحه....انا اسف انى تعديت على خصوصيتك بس بصراحه كلامك شدنى بس استغربت انه مش منتهى بتسيب قصه و تدخل فى قصه تانى ملهاش علاقه باللى قبلها"

عنيه كانت كلها شرار و هو بيبص للعجوز و الغضب ملاه و كان هيبداء يتخانق....لكن بصيت العجوز و كلامه المنطقى خلاه يهدى و كمان هو مقراش حاحه خاصه اوى ....اتعدل فى قعدته و بص للعجوز و قاله

_"انت فعلا تعديت على خصوصيتى و ده خلانى اغضب بس كلامك خلانى افكر قبل ما اتكلم...انا بكتب اللى بعيشه و دى حكايتى"

_"و انت كل حكاياتك مش بتنتهى....مش بتقول كلمه وداع للناس اللى فى حياتك لذكرياتك اللى عشتها لللألم اللى شفته....كله بيتكمل بتمشى كده و خلاص"

_"لا طبعا,قصدك انى بسيب كل حياتى على مركب بشراع و ملهاش مرسى و مش على بر....لآ "

_"اللى انت بتكتبه هو اللى قالى كده....تقدر تقولى امتى اخدت قرار انك تقفل قصه من قصصك"

_"انا قصصى عايشه جوايا..."

_"بس اى قصه ليها نهايه زى ما ليها بدايه....و لازم علشان تتعلم منها تعرف تنهيها علشان تعرف تقراها و تعرف تستفيد من اخطائك او تتعلم من الحكم اللى عرفتها"

_"مش فاهم,انا اكيد بنهى قصصى ما فى النهايه بتنتهى مع الوقت"

_"يعنى مش انت اللى بتنهيها بايدك و تكتب نهايتها و تقرره..."

_"مع الوقت كل حاجه بتنتهى و فى الاخر الزمن بينهى كل حاجه و بتبقى ماضى"

_"بتسيب نهايتك للزمن و مع الوقت تبقى ماضى...انت ازاى عشت حياتك و انت عمرك ما كتبت نهايه واحده لتجربه عشتها سواء حلوه او وحشه..."

_"انا مش فاهم ما انا اللى بعيش مش لازم انهى علشان اكمل..."

_"لازم تنهى علشان تبداء من جديد....لازم توصل لحل و تعمله....لازم تختار طريق و تمشى فيه....لازم تقفل باب علشان تفتح غيره"

_"انا بخاف اعمل نهايه و اندم انى كتبتها...فبقرر انى اسيبها مفتوحه..."

_"بس ده مش بيخليك تعرف انت كنت ايه و بقيت ايه....او تعرف تبداء من جديد.............لازم تتغلب على خوفك مش لازم لما تاخد قرار او تكتب نهايه,يبقى هتندم عليها بلعكس انت لازم تندم علشان بعد كده تاخد وقت التفكير و توصل للصح....بس لازم تاخد خطوه..."

_"هحاول,شكرا انك تعديت على خصوصيتى و كلمتنى انا مش هنسى كلامك....بعد اذنك انا لازم اخد وقتى علشان اقرر النهايات الكتير اللى سبتها مفتوحه و ابداء احط نقطه و اكتب من اول السطر"

مسك دفتره بنفس القوه و قام يكمل قصته بس المره دى حط نقطه و من اول السطر كتب بدايه حكايه جديده هو بيعيشها